Στο φαράγγι του Βίκου

 Μια όμορφη εκδρομή στο φαράγγι του Βίκου. 

 Όπως κανουν οι σοβαροί περιηγητές πριν από κάθε πορεία, 

ο ένας φωτογραφίζει τον άλλον.

 Με τον Libero και την Αλεξία 

 Ο Libero, ο Χρήστος και η Αλεξία 

 Κατά την διάρκεια της πορείας, δεν έλειψαν βέβαια και οι τρυφερές στιγμές 

 Μερικές φορές η Αλεξία γίνεται υπερβολική. 

Δυο-τρία κεράκια ήταν αρκετά… 

 Η περιήγηση σε αυτό το μπλοκ «γίνεται με δική σας ευθύνη» 

Ρίχνουμε και καμιά ματιά για να αποφύγουμε το επόμενο βήμα στο κενό   

 Μετά το τέλος της πορείας, το ζεύγος Μπαλτά –Μπαλανίκα
μέσα στη τρελή χαρά. 

Οι υπόλοιποι, εμφανώς καταπονημένοι.

Η επιστροφή του "ασώτου"

 Εξαφανισμένος για δυο μήνες (χωρίς κανένα σημείο ζωής) επέστρεψε σε αθλία κατάσταση ο Τούμπας. 

Μετά βίας έσερνε το σαρκίο του στο οποίο άνετα οποιοσδήποτε μπορούσε να επιδοθεί σε ανατομικές παρατηρήσεις . 

Δεν έσφαξα βέβαια το μόσχο τον σιτευτό, άλλα για να μη πάω αντίθετα στις ηθικές προτροπές των θρησκευτικών παραβολών «έσφαξα» μια κονσέρβα με συκωτάκια πατέ την οποία προμηθεύτηκα για αυτό τον σκοπό (σε αλμυρή ομολογουμένως τιμή) από σούπερ μάρκετ των Φιλιατών.

 Ενώ εγώ επιδίδομαι στην αναπλήρωση του απολεσθέντος βάρους του Τούμπα, αυτός (όπου βρει), προσπαθεί να αναπληρώσει τις ώρες ύπνου  τις οποίες απώλεσε κατά την διάρκεια της δίμηνης κραιπάλης.

Τα όρη των Φιλιατών από το Φοινίκι

Καλή και ευχάριστη η επαφή με το παρελθόν όταν δεν υπάρχει αρρωστημένη προσκόλληση.

 Ας επιστρέψουμε στο παρόν με ένα αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα . Το πρώτο του μήνα. 

 Τα όρη των Φιλιατών από το Φοινίκι

Vintage !

Τη φωτογραφία την έστειλε χθες μια παλιά φίλη μου, η Έλενα. 

 Ένα από τα ταλέντα που διέθετε (φαντάζομαι ότι το διαθέτει ακόμα) και ομολογώ ότι το εκτιμούσα ιδιαιτέρως , ήταν, ότι όσες φορές βρισκόμαστε σε «μπουφέ», πάντα οι γαστρονομικές επιλογές της ήταν καλύτερες από τις δικές μου. 

Με την Έλενα οι δρόμοι μας χωρίσανε πριν 25 χρόνια. «Ξαναβρεθήκαμε» (με βρήκε) προσφάτως μέσω αυτής της ιστοσελίδας. 

Ένα από τα αδιαμφισβήτητα ΥΠΕΡ του διαδικτύου και αυτό πρέπει να λέγεται .

Σφηκοφωλιά

To παράθυρο του καφενείου του Φοινικιού στη κεντρική πλατεία του χωριού επέλεξαν οι σφήκες να χτίσουν ανενόχλητες την αποικία τους.

Η Δανάη

Η Δανάη είναι μια πανέξυπνη σκυλίτσα μόλις τριών μηνών .

Σε αντίθεση με τα άλλα σκυλάκια που τα διαλέγουν οι ιδιοκτήτες τους, η Δανάη τους διάλεξε αυτή. Ζωηρότατη, προσφέρει άφθονα χάδια στο Χρήστο και την Αλεξία οι οποίοι τα ανταποδίδουν με ιδιαίτερη αγάπη. 

Στη φωτογραφία η Δανάη, η Αλεξία και ο «νονός»

 Υποδειγματική η συμπεριφορά της στο κτηνιατρείο.
Σοβαρή και υπάκουη στις απαραίτητες εξετάσεις, κέρδισε το θαυμασμό όλων.

Σήμερα, τα πρώτα χιόνια έκαναν την εμφάνισή τους στα όρη των Φιλιατών

Πρωινό μετά την καταιγίδα

Δεν κράτησε για πολύ αυτό το «άνοιγμα». Σε λίγες ώρες νέα καταιγίδα έκανε την εμφάνισή της συνοδευμένη αυτή τη φορά από έντονη χαλαζόπτωση.

Φοινίκι: Οι πρώτες ημέρες του 2015

 Ημέρες πραγματικής χαλάρωσης με εκλεκτούς
και αγαπητούς φίλους

Ηλιοβασίλεμα

Το 2014 βάλθηκε να μας αποχαιρετήσει 

 χαρίζοντας υπέροχα ηλιοβασιλέματα

Να ευχαριστήσω θερμά τον πατέρα Ηλία Μάκο για τα καλά του λόγια

Μικρόκοσμος…

Ένας απλός τοίχος, εκτός από κάποιες στρώσεις σοβά, τι άλλο άραγε μπορεί να κρύβει;
Στο κόσμο των εικόνων τα πάντα.
Μια εικόνα μπορεί να κρύβει μέσα της άπειρες άλλες εικόνες τις οποίες κοιτάμε αλλά δεν τις βλέπουμε, ίσως γιατί είναι σε διαφορετική κλίμακα από αυτή που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα πράγματα.

 Στην συγκεκριμένη εικόνα, υπάρχουν κρυμμένες αρκετές εικόνες που περιμένουν τον υπομονετικό παρατηρητή να τις ανακαλύψει. Μια από αυτές παρουσιάζεται εδώ. (Βλέπε το σημείο στο κόκκινο κύκλο).

Μεγεθύνοντας την εικόνα, η μορφή του κεφαλιού ενός άνδρα ξεπροβάλλει καθαρά ώστε να μην αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνείας.

 Καθαρίζοντας τα περιττά γύρω από το κεφάλι αναδεικνύεται περισσότερο το πρόσωπο…

…και έχουμε το εντυπωσιακό πορτρέτο ενός καθιστου άνδρα που στρέφει το κεφάλι του δεξιά. 

Εδώ βέβαια προκύπτει η λογική απορία:

Ποιος καλλιτέχνης σμίλευσε τον τοίχο ώστε να εμφανίζεται αυτή η προσωπογραφία;
Η στερεοτύπη απάντηση είναι: η φύση!

Ο αέρας, η βροχή, η ζέστη, το κρύο, επέδρασαν στα υλικά του σοβά και σχημάτισαν την εικόνα.

 Εάν οι καιρικές συνθήκες με έναν ασύλληπτο συγχρονισμό δημιουργούν με εντυπωσιακή ακρίβεια αποτύπωση ανθρώπινου προσώπου, τότε δεν γνωρίζουμε τίποτα για την φύση…

Ήδη έχετε περάσει την μεγάλη Πύλη.

Καλώς ηλθατε στο μαγικό κόσμο της τέχνης.

Ερεθίζοντας την αίσθηση της όρασης

  Το νέο φωτογραφικό μπλοκ 

Αν και οι επισκέπτες αυτού του μπλοκ δεν είναι άγευστοι στα περί φωτογραφίας, λίγα λόγια για τις φωτογραφίες που παρουσιάζονται στο νέο φωτογραφικό μπλοκ κρίνονται απαραίτητα. 

Η φωτογραφία έχει πολλές μορφές και ενσωματώνει πολλά διαφορετικά στυλ, με τα περισσότερα από αυτά να κατατάσσονται στην κατηγορία της ρεαλιστικής καταγραφής εικόνων και στην κατηγορία της "ανώτερης" τέχνης(fine art). 

Σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία συναντάμε την αφαιρετική φωτογραφία (abstract photography), ένα μέσο οπτικής έκφρασης που έχει σαν στόχο όχι να πληροφορήσει τον παρατηρητή, αλλά να τον συναρπάσει και να τον εμπλέξει συναισθηματικά με την εικόνα. 

Πρακτικά, δεν υπάρχει ένα ξεκάθαρο νόημα ή μια ξεκάθαρη εξήγηση για το τι μπορεί να θεωρηθεί «αφηρημένη» φωτογραφία, και όπως συμβαίνει και με την «αφηρημένη » τέχνη, το περιεχόμενο του έργου δεν έχει ουσιαστικά σημασία και συχνά έχει πολλαπλές ερμηνείες. 

Αυτό που έχει σημασία είναι τα σχήματα, τα χρώματα, οι γραμμές και οι υφές στη σύνθεση, τα οποία δημιουργούν μια εικόνα που ερεθίζει την αίσθηση της όρασης. 

Σε αυτό το είδος κατατάσσεται και η τελευταία μου εργασία, τόσο σε ασπρόμαυρο όσο και σε χρώμα, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη και ελπίζω να σας την παρουσιάσω σύντομα. 

Οι φωτογραφίες είναι ενταγμένες σε σειρές που καθορίζουν (ως ένα βαθμό) τη κατηγορία της φωτογραφίας. 

Προς το παρόν παρουσιάζω αποσπάσματα από διάφορες σειρές που έχουν ολοκληρωθεί ή βρίσκονται σε εξέλιξη.

Στο νέο μπλοκ, επίσης,θα έχουμε την ευκαιρία να επεκταθούμε με άνεση στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της καλλιτεχνικής φωτογραφίας. 

Μη διστάσετε να σχολιάσετε τις φωτογραφίες (έστω και με ψευδώνυμο). Έτσι θα δοθεί η ευκαιρία και στους υπόλοιπους αναγνώστες ( μέσω του διαλόγου) να βελτιώσουν τις απόψεις τους για την τέχνη στη φωτογραφία. 

Σας περιμένω στο νέο μου φωτογραφικό μπλοκ εδώ

Υ.Γ. Ως νέο μπλοκ είναι στο στάδιο που επιδέχεται διορθωτικές βελτιώσεις. Η γνώμη σας είναι σημαντική και πραγματικά θα την εκτιμήσω.

Σε λίγες μέρες…

Όταν πριν οκτώ χρόνια ξεκινούσα αυτό το μπλοκ στόχος μου ήταν να μοιραστώ με φίλους τις φωτογραφικές μου εμπειρίες.

Ήταν το πρώτο καθαρά φωτογραφικό μπλοκ στη Θεσπρωτία (σύμφωνα με τα αρχεία της google) και σε λίγο καιρό βρήκε μιμητές και δυστυχώς, κακόγουστους αντιγραφείς.

 Με τον καιρό εξελίχθηκε σε ένα είδος προσωπικού φωτογραφικού ημερολογίου και έφτασε στη μορφή που έχει σήμερα. Θέλοντας να κρατήσω αυτό το είδος επικοινωνίας θα συνεχίσω αυτό το μπλοκ όπως είναι.

Ακολουθώντας τις προτροπές (εδώ και καιρό) αρκετών φίλων, δημιούργησα ένα νέο φωτογραφικό μπλοκ, στο οποίο θα παρουσιάζεται αποκλειστικά η φωτογραφική μου εργασία. Σίγουρα ποιο εξειδικευμένο, και προσαρμοσμένο στη ποιοτική ανάδειξη της φωτογραφίας, δεν θα περιορίζεται μόνο στη προσφορά οπτικής απόλαυσης  αλλά και στην διαφορετική οπτική προσέγγιση των πραγμάτων που μας περιβάλλουν.

 Σε λίγες μέρες λοιπόν, το νέο μου φωτογραφικό μπλοκ θα είναι στη διάθεσή σας.

Φθινόπωρο

Η αλλαγή χρωμάτων στο αναρριχητικό του σπιτιού μου, σηματοδοτεί το τέλος του καλοκαιριού

και την αρχή του φθινοπώρου.
Σε λίγες μέρες όλα τα φύλλα θα αποκτήσουν
ένα υπέροχο κοκκινωπό χρώμα
ως «αποχαιρετιστήριο άσμα »
και μετά θα πέσουν.

Φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα

Άλλο ένα ηλιοβασίλεμα από το μπαλκόνι μου. Κάποιοι ενδεχομένως να σκέφτονται ότι στέκωμε με τις ώρες και περιμένω την κατάλληλη στιγμή για να φωτογραφίσω. 

Αυτό σπάνια συμβαίνει.
Τις περισσότερες φορές η πρόκληση έρχεται από ένα συγκεκριμένο σημείο του τοίχου μπροστά από το γραφείο μου. 

Το φως που εισέρχεται από τα παράθυρα και διαθλάται στις κουρτίνες δίνει διάφορα φανταστικά χρώματα και σχήματα,
που είναι δύσκολο να ξεφύγουν της προσοχής σου,
όσο απορροφημένος και να είσαι με την εργασία σου. 

Σε γενικές γραμμές, όταν ο χώρος πλημμυρίζει από ένα χρυσαφένιο φως, πρέπει να είσαι πολύ «ζομπι» ώστε να μην αντιληφθείς τι γίνεται έξω. 

Επίσης σπάνια «πειράζω» τις φωτογραφίες. Όσα «πειράγματα» γίνονται στο photoshop (που αντικατέστησε το σκοτεινό θάλαμο) , γίνονται για να αποδοθεί το θέμα όσο ποιο πιστά γίνεται, διορθώνοντας κυρίως τα λάθη της φωτογραφικής μηχανής.

Γρήγορης Κολέλης

Γρήγορης Κολέλης.Ένας θαυμάσιος άνθρωπος και από τα λίγα άτομα που μπορείς να ανταλλάξεις σοβαρές κουβέντες στους Φιλιάτες.
Σπουδασμένος στη γενέτειρα του φουτουρισμού, οι βαθυστόχαστες απόψεις του αφήνουν πάντα μια λεπτή αίσθηση νοσταλγίας για την πατρίδα του Πιερ Πάολο Παζολίνι
και του Τζουζέπε Βέρντι.

Το στοχαστικό βλέμμα του Γρηγόρη παρατηρεί από το παρασκήνιο τα δρώμενα στη μεγάλη θεατρική σκηνή που δεν είναι άλλη από τη ζοφερή καθημερινή πραγματικότητα. 

   (Η φωτογράφηση έγινε σε δημόσιο χώρο και ο φωτισμός είναι φυσικός).

Πριν την καταιγίδα

Μόλις τελειώσαμε την βόλτα μαύρα σύννεφα έκαναν γρήγορα την εμφάνιση τους από τα όρη της Παραμυθιάς
και το τοπίο σκοτείνιασε απότομα. 

Μετά από λίγο ο απαλός ήχος της βροχής
προϋπαντούσε την φθινοπωρινή νύχτα. 

Στους μυημένους στα της ζωγραφικής,
η χρωματική κλίμακα  και η ατμόσφαιρα της εικόνας
μπορεί να θυμίζουν το πίνακα “το Τολέδο σε ώρα καταιγίδας”
που μοναδικά απέδωσε ο μεγάλος Κρητικός ζωγράφος
Δομίνικος Θεοτοκόπουλος. 

Βέβαια στη φωτογραφία απουσιάζει η σύνθεση
που κατευθύνει τις ψυχικές αναταράξεις , μειονέκτημα που χαρακτηρίζει σχεδόν όλες τις «αιφνιδιαστικές» φωτογραφίσεις, θυσία στην αποτύπωση της στιγμής.
 
 Εγώ πάντως βρήκα αρκετές "συγγένειες".
Κίτρινη ώχρα και ουλτραμαρίνη για τις βαθυπράσινες
και γκριζογάλανες αποχρώσεις , οι φωτεινές τρύπες που δίνουν κίνηση στα σκούρα σύννεφα 
και ο έντονος φωτισμός στα δένδρα 
σαν να έρχεται από το πουθενά, 
δίνουν μια μεταφυσική διάσταση. 

Με αφορμή τη φωτογραφία και την αναφορά στο πίνακα του Γκρέκο,αξίζει επίσης να αναφερθεί και η γνώμη
της σκηνοθετικής μεγαλοφυΐας του περασμένου αιώνα
του Σεργκέι Αϊζενστάιν,
ο οποίος στάθηκε εκστατικός μπροστά στον πίνακα του Γκρέκο
“το Τολέδο σε ώρα καταιγίδας”,
(που μελέτησε από την πλευρά του κινηματογραφικού μοντάζ)
και τον χαρακτήρισε
σαν "φύση όπως βλέπεται από μια μεγαλοφυΐα, όχι σαν μια απλή ανακατασκευή, σαν αναπαράσταση κατ' εικόνα και ομοίωση του μοντέλου, δηλαδή σαν απλή άποψη του Τολέδο με κακό καιρό, αλλά σαν μια ανασύνθεση τεμαχισμένης φύσης 
"κατ' εικόνα και ομοίωση" του ζωγράφου
σύμφωνα με τους νόμους και το ρυθμό που κόχλαζε μέσα του. 

 (Αϊζενστάιν: “Κινηματογράφος και Ζωγραφική”).

Απογευματινός περίπατος στο Φοινίκι

Βόλτα με τον αεικίνητο Πίπη Καραμπίνα στο Φοινίκι. 

Με παρακάλεσε να «τσεκάρουμε» τις πόρτες του Φοινικιού από μια φωτογραφική έκδοση. 

Δύσκολα μπορεί κανείς ν’ αρνηθεί στο Πίπη Καραμπίνα. 

Μετά από δυο ώρες «περίπατο» διαπιστώσαμε αρκετές σημαντικές ελλείψεις. 

Όταν δεν γνωρίζεις το τόπο που φωτογραφίζεις μοιραία θα υπάρξουν και παραλήψεις στο τελικό αποτέλεσμα. 

Κάποιες όμως πραγματικά αξιόλογες πόρτες του 19ου αιώνα είναι τουλάχιστον άδικο να μην υπάρχουν σε οποιαδήποτε φωτογραφική αποτύπωση του Φοινικίου.

Φοινίκι

Ένα βιντεάκι φτιαγμένο πριν την οικονομική κρίση,
με ελάχιστα τεχνικά μέσα. 

Ερέθισμα ήταν η προτροπή
 μιας καλλιτεχνικής ομάδας στο Dailymotion
για συμμετοχή
σε μια παρουσίαση με «θεματικά» βίντεο.
Με το λίγο χρόνο που είχα στη διάθεσή μου,
αν κρίνω  τις πάνω από 2000 θεάσεις,
το αποτέλεσμα δεν πρέπει να θεωρήθηκε και τόσο άσχημο.
Αφιερωμένο σε όσους αγάπησαν πραγματικά το Φοινίκι και στο φίλο μου το Γρηγόρη που με κατανοεί και με ενθαρρύνει.

Λεπτομέρειες…

Μια από τις πολλές σειρές φωτογραφιών του Φοινικιού
(δείγμα βλέπετε εδώ),
αποδίδεται στην εικαστική αναζήτηση που κατά καιρούς με κυριεύει. 

Είναι λεπτομέρειες στις οποίες προσπαθώ να αναδείξω «γεωμετρικές» φόρμες και παράλληλα να τονίσω τις χρωματικές αντιθέσεις, 

Οι λεπτομέρειες πάντα με γοήτευαν διότι φανερώνουν πράγματα τα οποία στη γενική θέαση ενός θέματος, 

τις περισσότερες φορές, περνούν απαρατήρητα. 

Ελπίζω σύντομα να τελειώσω μια σειρά από ελαιογραφίες (που δουλεύω εδώ και καιρό) εμπνευσμένος από αυτές τις εικόνες.

Πριν 30 χρόνια

7 Αυγούστου1984, ακριβώς πριν 30 χρόνια, στο Photographic & design studio (Παγκράτι). 

Μέρος από σωζόμενα δοκίμια σε test φλας στουντίου (Η εμφάνιση του αρνητικού και η εκτύπωση της φωτογραφίας έγινε από τα χεράκια μου. Φιλμ και χαρτί ILFORD). 

Παραδόξως, κοιτώντας παλαιές φωτογραφίες δεν νοιώθω κανένα είδος θλίψης ή γλυκιάς μελαγχολίας επί το ποιητικότερο. 

Μάλλον πρέπει να με δει γιατρός σύντομα…

Ηλιοβασίλεμα

 Κατά μυστήριο τρόπο η μπόρα σταμάτησε στο Φαρμακοβούνι 

 Έτσι είχαμε αυτό το «πυρακτωμένο» ηλιοβασίλεμα

Η ζωική αλυσίδα

Προτίμησα τον παραπάνω τίτλο αντιδρώντας στην δημοσιογραφική διαστροφή που ήθελε τίτλο «πιασάρικο» όπως «οι τελευταίες στιγμές ενός τζίτζικα».

Ένα φυσιολογικό γεύμα του Τούμπα στο βιντεο που ακολουθεί

(Κοιτώντας σε αργή κίνηση το βίντεο παρατήρησα ότι τα κτυπήματα που καταφέρει με το πόδι του στο τζίτζικα ο Τούμπας στοχεύουν με ασύλληπτη ακρίβεια τα φτερά και όχι το σώμα. 

 Μια ακόμα εντυπωσιακή δεξιότητα των συμπαθέστατων αιλουροειδών)

Η Κλάρα

 Η Κλάρα σε πρωινή άσκηση ισορροπίας στο μπαλκόνι μου. 

Η μέλισσα (δεξιά) την προσπερνά με αδιαφορία.

Ο Τούμπας

Ο Τούμπας σε αντίθεση με την αδελφή του, αποφεύγει την πρωινή γυμναστική και προτιμά να συνεχίζει τον ύπνο του.

 Κατανοώ αυτή τη συμπεριφορά του, διότι τα βράδια  ο έρμος, ως σπουδαίος κυνηγός και γενναίος φύλακας, επιδίδεται σε άγριο κυνηγητό ακρίδων και άλλων ζωυφίων που εισέρχονται λαθραία στο σπίτι, συμπληρώνοντας έτσι, (γευστικά τουλάχιστον) τη τυποποιημένη τροφή που του παρέχω. 

Βέβαια καμιά φορά τυγχάνει άγρια μεσάνυχτα
 να ξυπνώ  αναστατωμένος, από θορύβους που προκαλούν πτώσεις αντικειμένων,
όμως βλέποντας  ότι είναι μέρος επίμονης καταδίωξης,
αμέσως του το συγχωρώ.

Με φίλους στην Ηγουμενίτσα

Χρήστος Μπαλτας και Αλεξία Μπαλανίκα. 

Δυο πραγματικά υπέροχοι άνθρωποι, ένα αξιοζήλευτο ζευγάρι, δυο λαμπροί επιστήμονες πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη. 

Η αγάπη τους για τον τόπο μας ξεπέρασε τις λεκτικές κολακείες και έγινε πράξη. 

Αγόρασαν και ανακατασκεύασαν παλαιά οικία στο Φοινίκι
για να απολαμβάνουν τη δωρική γαλήνη
που η ηπειρώτικη φύση προσφέρει,
όταν βέβαια η εργασία τους στη πολύβουη Αθήνα το επιτρέπει.
Άτομα με ιδιαίτερες ανησυχίες
που σίγουρα έχουν πολλά να προσφέρουν στο τόπο μας.

Ο κάμπος των Φιλιατών από το Φοινίκι

Η συκιά στον κήπο μου

Όταν παίζεις με το διάφραγμα της φωτογραφικής μηχανής, τότε προκύπτουν διάφορα